‘Mijn vriend en ik wilden graag een kind. We dachten eerst aan adopteren, maar dat werd lastig. Een buurvrouw die zelf al jaren pleegouder was zei: ‘Waarom ga je niet voor pleegouderschap?’ Je kunt kiezen voor kort of langdurig pleegouderschap. Wij hebben bewust voor langdurig gekozen. Onze zoon kwam bij ons toen hij anderhalf jaar was, nu is hij tien. Ons leven stond op z’n kop, maar het voelde al snel als ons eigen kind.
Pleegouder word je niet zomaar. Daar gaat een cursus aan vooraf. Aan het eind wordt bekeken of je geschikt bent. Pleegkinderen hebben vaak al veel meegemaakt voordat ze ergens anders geplaatst worden. Daar moet je als pleegouder wel mee om kunnen gaan. Onderdeel van pleegouderschap is dat het kind contact houdt met de biologische ouders. Die bezoeken, daar zagen we tegenop, maar dat viel erg mee. Ik zou hem voor geen goud meer willen missen. Die momenten dat we samen op de bank zitten, dan voel ik me echt vader.’