Pierre en Thea van Berkel hebben hun hart verpand aan Indonesië en zijn inwoners. Tijdens een vakantie zien ze er voor het eerst een kind met schisis, een hazenlip. Ter plekke besluiten ze om het meisje te gaan helpen. Het blijft niet bij dit ene kind, het worden er uiteindelijk 8.700 in 23 jaar, waarbij in totaal 10.000 operaties werden uitgevoerd. Vanwege hun pensioen droegen zij de Stichting Rena, hun levenswerk, over aan het Liliane Fonds.
‘Laat ze maar, het bedelt zo lekker’, werd er in de bus tegen ons gezegd, toen we tijdens onze rondreis door Indonesië een moeder met een kind met een hazenlip tegenkwamen. Dat konden we niet verkroppen. We hadden zelf twee gezonde kinderen thuis. Dit kleine meisje had de pech dat haar ouders arm waren. Dat raakte ons heel erg. In Nederland worden kinderen vlak na de geboorte al geopereerd, waarom daar niet? We wisten meteen: wij gaan haar
helpen.’
We wisten meteen dat we iets wilden doen!
‘Indonesië zit in mijn hart. Als jonge marinier ben ik er anderhalf jaar geweest. Het gevoel is nooit overgegaan’, vertelt Pierre van Berkel. Toen ik er in 1985 terugkeerde met mijn vrouw, zagen we op een dag een moeder met een kind op haar arm. Het meisje had een hazenlip. We hadden zoiets nog nooit van dichtbij gezien en we vroegen ons af waarom er niets aan gedaan werd. Het antwoord was simpel: geen geld. Voor ons Nederlanders ondenkbaar. Ter plekke besloten we het kind te gaan helpen. Toen we thuiskwamen hebben we meteen contact gezocht met onze gids in Jakarta. Hij heeft ons op het spoor van het meisje gezet. Ze bleek Rena te heten. Nog datzelfde jaar hebben we onze stichting opgericht. Die vernoemden we naar haar.’
Kinderen een toekomst geven
In Indonesië wordt één op de zes-/zevenhonderd kinderen geboren met een gespleten lip en/of gehemelte. In Nederland wordt zo’n afwijking kort na de geboorte geopereerd. Het is een relatief eenvoudige ingreep. Maar in Indonesië zijn de meeste ouders te arm om de operatie te betalen. ‘Dat heeft grote gevolgen, want hun kinderen hebben daardoor geen kans op een normaal leven. Ze praten niet of moeilijk, gaan niet naar school en een fatsoenlijke baan is uitgesloten. Daar wilden we iets aan doen’, zeggen Thea en Pierre.
Een nieuw gezicht, een nieuwe toekomst
Ondanks hun drukke leven – ze hebben twee kinderen, Thea is eigenares van een modehuis en Pierre is verzekeringsagent – gaan de Van Berkels voortvarend aan de slag. In korte tijd is er een volwaardig bestuur en genoeg geld om Rena en nog een ander kind te helpen. Er blijft zelfs geld over. Pierre en Thea besluiten het groter aan te pakken. Er komt een operatieteam dat regelmatig bij elkaar komt om de schisis-operaties uit te voeren, voor 50 kinderen tegelijk. De prijs per operatie is dankzij de onderhandelingen van Pierre maar 200 gulden. Maar er zijn duizenden patiëntjes, dus er is veel geld nodig.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Geld ophalen
De ideeënmachine gaat aan. Ze organiseren benefietavonden en gaan met hun promofilm allerlei evenementen langs.
Al snel heeft de stichting een goede naam en een netwerk van trouwe donateurs en sponsoren. Als ze 45 jaar getrouwd zijn lopen ze zelf een sponsortocht, 500 kilometer Pieterpad, waarmee ze 60.000 euro ophalen. Maar hoe krijgen ze het geld op de juiste manier bij de juiste mensen?
Hulp van missiemensen
Pierre en Thea zien er persoonlijk op toe dat het geld van de stichting goed besteed wordt. Ze zoeken hulp in het land zelf. ‘De afstand was te groot. Daarom hebben we contact gezocht met Nederlandse missiemensen ter plaatse, zij hebben ons geholpen de kinderen op te sporen die een operatie nodig hadden en om het geld op de juiste plek te krijgen.’ Alles gebeurt onder persoonlijke leiding van Thea en Pierre die met regelmaat naar Indonesië reizen om
de resultaten van het werk van de stichting te bekijken. Het weerzien met de inmiddels geopereerde Rena is emotioneel.
Levenswerk overdragen
In 2008 is het mooi geweest voor het echtpaar Van Berkel. Pierre wordt dan 70 jaar en hij merkt dat de leeftijd inmiddels meespeelt. Een opvolger vindt hij niet. Hoe zou dat ook kunnen? Stichting Rena ís Pierre en Thea van Berkel. Maar het goede werk van de stichting mag niet verloren gaan, daar zijn ze het over eens. Pierre heeft zoals altijd een idee: het Liliane Fonds. Een stichting met dezelfde achtergrond die ervaring heeft met de behandeling van kinderen met schisis. Aan deze partij kunnen Pierre en Thea met een gerust hart hun levenswerk overdragen.
Afscheid van Indonesië
Thea en Pierre mogen dan officieel met pensioen zijn, hun emotionele betrokkenheid bij hun geliefde Indonesië en zijn
inwoners blijft. Ook na de overdracht gaan ze er nog regelmatig naartoe. Daar zien ze dat hun goede werk dankzij het Liliane Fonds gewoon doorgaat. In 2018 zijn ze er voor het laatst. Met Rena gaat het goed. ‘Ze is uitgegroeid tot een mooie jonge vrouw die een toekomst heeft’, vertelt Thea. ‘We zullen waarschijnlijk nooit meer in Indonesië komen,
maar de wetenschap dat we duizenden kinderen een nieuw gezicht en daarmee een nieuw leven hebben gegeven,
doet ons heel goed.’